Ανακούφιση ναυτίας & έμετου στον καρκίνο του παχέος εντέρου με χημειοθεραπεία (οξαλιπλατίνη): Ανασκόπηση και μετα-ανάλυση

Η αντιμετώπιση της ναυτίας και του έμετου που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία παραμένει ζήτημα στην αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου που χρησιμοποιεί σχήματα βασισμένα στην οξαλιπλατίνη.
 
Ορισμένα παραδοσιακά φυτικά φάρμακα έχουν ιστορία χρήσης στην ναυτία και στον έμετο και έχουν ενσωματωθεί στις συμβατικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της ναυτίας και του έμετου που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία .
 
Για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της, πραγματοποιήθηκε μετα-ανάλυση 27 τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων μελετών (1.843 συμμετέχοντες) που δημοσιεύθηκαν από το 2005 έως το 2013.
 
Οι ομάδες που έλαβαν οξαλιπλατίνη και παραδοσιακά φυτικά φάρμακα έδειξαν σημαντικά μειωμένη ναυτία και έμετο που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου που έλαβαν οξαλιπλατίνη, με ή χωρίς την προσθήκη συμβατικών αντιεμετικών.
 
Περαιτέρω αναλύσεις ευαισθησίας ταυτοποίησαν έξι φυτά (Atractylodes macrocephala, Πόρια κόκος, Coix lacryma-jobi, Astragalus membranaceus, Glycyrrhiza uralensis και Panax ginseng) που συσχετίστηκαν με σημαντικές μειώσεις στην ναυτία και στον έμετο που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία , χωρίς σημαντική ετερογένεια.
 
Πειραματικές μελέτες αυτών των έξι φυτών έχουν αναφέρει :
 - ανασταλτικές επιδράσεις στη ναυτία και στον έμετο,
 - ρύθμιση της γαστρεντερικής κινητικότητας,
 - γαστροπροστατευτικές επιδράσεις και
 - αντιοξειδωτικές δράσεις,
οι οποίες ίσως εξηγούν, τουλάχιστον εν μέρει, τα αποτελέσματα που εντοπίστηκαν στις μετα-αναλύσεις της κλινικής δοκιμής.
 
Αυτά τα φυτά δικαιολογούν περαιτέρω κλινική έρευνα ως πιθανές προσθήκες σε σχήματα χημειοθεραπείας σε ασθενείς των οποίων η ναυτία και ο έμετος που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία δεν ελέγχεται επαρκώς με συμβατικές θεραπείες.